Sedert er sprake is van opeenvolgende Masterplannen die dienen te voorzien in het bouwen van zowel bijkomende gevangeniscapaciteit als in vervangende capaciteit voor verouderde gevangenisinfrastructuur, is ook in het domein van de penitentiaire strafuitvoering publiek-private samenwerking (PPS) een breed gekend begrip. De commotie die er aanvankelijk heerste na de gunning van de uitbating van het Forensisch Psychiatrisch Centrum te Gent aan een privaat consortium maakt duidelijk dat de neuzen wat betreft het betrekken van private partners in de uitvoering van vrijheidsbeperkende (-berovende) straffen en maatregelen echter niet allemaal in dezelfde richting staan.
Het debat over het al dan niet uitbesteden van taken die de overheidsdiensten in België klassiek op zich hebben genomen, lijkt echter nog maar goed begonnen en ook in andere sectoren (sectoren die met varianten van ‘veiligheidszorg’ bezig zijn zoals politie en defensie) worden pistes volop verkend.
Wat volgt is enerzijds een stand van zaken van het fenomeen PPS binnen het gevangeniswezen. Geen juridisch-administratieve beschouwing omtrent het fenomeen PPS zelf. Daarvoor verwijzen we naar de omvangrijke vakliteratuur dienaangaande. Wel een beknopte status praesens over wat er tot op heden gerealiseerd is, de opportuniteiten en de valkuilen.