Laat mij eerst zeggen wat ik versta onder de woorden codificatie en wetboek. Een wetboek of codex is een gestructureerd (al)omvattend (“comprehensive”) en thematisch samenhangend geheel van regels die zijn ondergebracht in één, in artikelen gerangschikt en hoofdstukken ingedeeld (wet) boek. In de echte zin van het woord is codificatie niet gefocust op de bescherming van specifieke belangen maar houdt zij er, wat beschermde belangen betreft, een globale visie op na waaraan beleidskeuzen ten grondslag liggen die op een democratische wijze, d.w.z., in voortdurend overleg met de volksvertegenwoordiging,
werden vastgelegd. In dit opzicht is het Nederlandse BW (hierna NBW) een lichtend voorbeeld, overigens niet langer zoals voorheen een symbool van een natiestaat maar een juristencodex die bestemd is om het geldende recht te moderniseren en toegankelijker te maken. Vraag is alleen, vijftig jaren nadat het werk werd aangevat, of het wetboek thematisch niet te “alomvattend” is opgevat en of het niet beter ware geweest, naar o.m. Zwitsers voorbeeld, de persoonsrechtelijke en vermogensrechtelijke materies in afzonderlijke wetboeken onder te brengen. In het voordeel van een alomvattend BW pleiten ongetwijfeld coherentie van de rechtsorde en consistentie van de regelgeving waarbij de vraag echter rijst of dit nog wel kan en moet, althans in die mate.