In 2006 krijgt de externe rechtspositie van veroordeelden tot een vrijheidsstraf een wettelijke basis. Belangrijke beslissingen inzake de extramurale aspecten van de strafuitvoering worden sinds 1 februari 2007 genomen door multidisciplinair samengestelde strafuitvoeringsrechtbanken (SURB). In concreto oordelen deze rechtscolleges over het strafuitvoeringstraject van gedetineerden met een straftotaal van meer dan drie jaar vrijheidsberoving. De beslissingen van de strafuitvoeringsrechtbank komen echter niet tot stand in een sociaal vacuüm, maar worden ge(co)produceerd in interactie met verschillende procesdeelnemers die doorheen verschillende beslissingsstadia in het beslissingsproces betrokken zijn (Scheirs, 2014). Zo neemt de SURB beslissingen op basis van een uitgebreid schriftelijk dossier waarin schriftelijke adviezen en verslagen worden opgenomen van onder meer gevangenisdirectie, psychosociale dienst (PSD) en Openbaar Ministerie, en volgt er ter zitting een tegensprekelijk debat waar sommige procespartijen de adviezen kunnen toelichten en worden gehoord.