Het voorliggende werk kwam tot stand na etnografisch onderzoek dat gedurende twee jaar werd verricht bij vijftien Nederlandse en vijftien Nederlands Curaçaose alleenstaande moedergezinnen die omschreven worden als multi-probleem gezinnen. Hiermee wordt een actueel thema aangekaart dat zowel in de academische wereld als in de praktijk én de media regelmatig ter sprake wordt gebracht. Het begrip multi-probleem gezin kan ons inziens worden opgevat als een containerbegrip waarover een eenduidige definitie lijkt te ontbreken. Bovendien kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat dit begrip op diverse manieren wordt gehanteerd. Doordat in dit werk de actoren zelf (met name de hulpverleners en gezinnen) aan het woord worden gelaten over dit fenomeen, tracht het in zekere mate aan dit hiaat tegemoet te komen. Het werk maakt deel uit van het onderzoeksprogramma ‘Kennis voor krachtige Steden’ van Platform 31 (voorheen Nicis Institute) en betreft één van de ruim vijftig lopende projecten waarbinnen telkens de samenwerking centraal staat tussen de academische wereld en de stedelijke actoren. Het onderzoeksopzet kwam tot stand op basis van het projectplan van Prof. Marion Van San en vertrekt vanuit de hypothese dat ‘gezinsinterventies bij ‘multi-probleem’ gezinnen ontoereikend zijn vanwege onvoldoende zicht op de gezinsomstandigheden van deze gezinnen’ (p. 3).