In toenemende mate wordt van burgers verwacht dat zij medeverantwoordelijk zijn voor de veiligheid. Tegelijk geldt in onze stedelijke samenleving echter de informele norm dat mensen afstand moeten houden ten opzichte van elkaar en zich niet met elkaar moeten bemoeien. Dit roept de vraag op of burgers dan wel bereid zijn elkaar te hulp te schieten als een van hen slachtoffer is of dreigt te worden van ernstige overlast of criminaliteit. Daarom wordt in dit artikel ingegaan op de resultaten van een onderzoek naar dit zogenaamde burgeringrijpen. Of burgers ingrijpen, is vooral afhankelijk van de wijze waarop zij de situatie interpreteren en definiëren. Verschillende strategieën worden beschreven die burgers bij hun ingrijpen hanteren. Van de politie willen de ingrijpers dat zij snel optreedt, de situatie van hen overneemt, hen netjes bejegent en bevestigt in de juistheid van hun optreden. Ingrijpers kunnen nog lange tijd negatieve gevolgen ondervinden van hun interventie.