In deze bijdrage schetsen we een beeld van ‘social gaming’ als nieuwe methode van burgerparticipatie, meeliftend op de ontwikkeling van sociale netwerken. Als het om gedragsbeïnvloeding gaat wordt gaming beschouwd als een krachtig instrument om gedrag duurzaam te veranderen, ofwel toepassing van ‘edutainment’ (Bandura, 2002).
De vooronderstellingen inzake social gaming ten behoeve van de opsporing worden geoperationaliseerd. Het betreft een gefaseerde benadering van twee projecten. De eerste fase betreft ‘one-player’ games met een laagdrempelige opzet. De tweede fase betreft een meer complexe opzet omdat het een multi-player game betreft, met een groter aantal variabelen.
In beide gevallen zal het om realistische zaken gaan die moeilijk oplosbaar lijken te zijn, zowel ‘cold cases’ als actuele zaken. De ambitie is om duurzame relaties te realiseren doordat games binding opleveren. In essentie gaat het om de vraag of het verschijnsel van ‘wisdom of the crowd’ ook voor de politie meerwaarde kan opleveren door gebruik te maken van de aantrekkingskracht van games.