De wet van 13 augustus 2011 inzake de toegang tot een advocaat betekende reeds een breuk met het verleden en zonder twijfel de grootste omwenteling ooit in ons strafprocesrecht. Door de gezamenlijke inspanningen van alle actoren, en in de eerste plaats de politiediensten en het openbaar ministerie, werd deze omwenteling goed verteerd behoudens de klassieke kinderziekten. Het verhoor is niet meer zaligmakend als bewijs in strafzaken en neemt een meer democratische plaats in tussen de panoplie van bewijsmiddelen die ter beschikking staan van de onderzoekers. De werking van de politiediensten en de strategie van het strafonderzoek heeft zich dus moeten aanpassen aan een evolutie gedicteerd door het EHRM. Die aanpassing of evolutie zal zich verder moeten doorzetten.