Het beheer van noodsituaties kwam tijdens het afgelopen decennia steeds vaker onder de aandacht. Op 30 juli 2004 werden Belgische hulpverleners geconfronteerd met een gasramp die zich voordeed in Gellingen. In de nasleep van deze gasexplosie werd de overheid geconfronteerd met verouderde begrippen en regelgeving die niet langer aansloten bij de complexe economische en maatschappelijke ontwikkelingen. Ook de planning en voorbereiding van de hulpverleningsdiensten op een noodsituatie was weinig geïntegreerd. In 2006 heeft de federale overheid getracht meer uniformiteit binnen de huidige juridische terminologie te bewerkstelligen. De komst van het Koninklijk besluit van 16 februari 2006 betreffende nood- en interventieplannen2 introduceerde een nieuw (juridisch) begrip in het noodbeheer: ‘de noodsituatie’ (Lust & Luypaers, 2006). Een noodsituatie wordt omschreven als ‘elke gebeurtenis die schadelijke gevolgen voor het maatschappelijk leven veroorzaakt of veroorzaken kan, zoals een ernstige verstoring van de openbare veiligheid, een ernstige bedreiging ten opzichte van het leven of de gezondheid van personen en/of ten opzichte van belangrijke materiële belangen, en waarbij de coördinatie van de disciplines is vereist om de dreiging weg te nemen of om de schadelijke gevolgen te beperken’ (zie voor meer duiding FOD Binnenlandse Zaken, 2007).