Uit onderzoek blijkt dat politiefunctionarissen in de praktijk 70 a 80% van hun beschikbare tijd spenderen aan verhoren (Kohnken, 1995). Het verhoren van getuigen, verdachten en/of slachtoffers is daarom de belangrijkste component van een politieonderzoek (Baldwin, 1994). De empirische (on)duidelijkheid inzake de betrouwbaarheid en de kwaliteit van het verhoor, en de invloed van de kwaliteit van een verhoor op het verloop van een strafonderzoek, wordt steeds vaker op maatschappelijk niveau in vraag gesteld.