Dit hoofdstuk focust op de interactionele processen die mee vormgeven aan het beslissingsproces van de strafuitvoeringsrechtbanken. Zoals we in hoofdstuk 4 hebben geanalyseerd, levert het psychosociaal verslag opgesteld door de psychosociale dienst de strafuitvoeringsrechtbanken achtergrondinformatie over de persoon van de veroordeelde en zijn achterliggende problematiek. Deze informatie laat de rechtbank onder meer toe het reclasseringsplan van de veroordeelde te evalueren en de tegenindicaties af te wegen. De constructie van het psychosociaal verslag door de medewerkers van de psychosociale dienst vormt het voorwerp van dit hoofdstuk. Daar waar we in de voorgaande hoofdstukken telkens zijn vertrokken vanuit de beslissingspraktijk en de zienswijze van de leden van de strafuitvoeringsrechtbanken, analyseren we in dit hoofdstuk de advies- en expertisepraktijk van de psychosociale dienst voornamelijk vanuit de bril van de medewerkers van deze dienst. We vangen het hoofdstuk aan door ook de rol van de gevangenisdirecteur als formele adviesverlener te verduidelijken. We willen er op wijzen dat de praktijken van beide actoren verder reiken dan het bestek van deze studie. Zo is het takenpakket van de gevangenisdirectie veel breder dan de aspecten die we in dit hoofdstuk bespreken. Onze analyse beperkt zich dan ook tot de praktijk van adviesverlening van de gevangenisdirectie en psychosociale dienst in het kader van de Wet op de Externe Rechtspositie. We zijn in concreto geïnteresseerd in de vraag op welke wijze beide actoren het beslissingsproces van de strafuitvoeringsrechtbanken mee vormgeven.