Op 31 oktober 2008 sprak de Nederlandse strafrechtsgeleerde Constantijn Kelk zijn afscheidsrede uit aan de Universiteit van Utrecht. De titel van die rede was ‘Strafrecht binnen menselijke proporties’ (Kelk, 2008). Kelk blikte terug op bijna vier decennia ontwikkelingen in en rond het strafrecht in Nederland. Wie - zoals hijzelf - omstreeks het jaar 1970 in de sector zijn professionele activiteiten begon te ontwikkelen, kwam al vlug in aanraking met een ‘nieuwe geest van de tijd’. Deze stond in het teken van aanzwellende maatschappijkritiek, democratiseringsbewegingen en bewustwording
van de menselijke vrijheid en autonomie. Zo werd er onder meer gepleit voor een versterking van de rechtspositie van de justitiabele. Daarenboven voedden allerhande vernieuwende ideeën – zoals de uitwerking van het Nederlandse denken m.b.t. abolitionisme en aandacht voor processen van decriminalisering en depenalisering – het debat over de hervorming van het strafrechtssysteem – en dit niet enkel in het toen zo liberale Nederland. Maar deze periode bleek van korte duur. Het strafrecht verzakelijkte en de bezorgdheid over de stijgende criminaliteitscijfers dook op.