Deze bijdrage wil een licht werpen op een aantal geloofs- en pijnpunten van de lokale politie bij de evaluatie van 10 jaar politiehervorming. De federale politieraad heeft maandenlang gewikt en gewogen maar zij is daarbij uitsluitend bezig geweest met de evaluatie van wat per slot van rekening de sterkste of alleszins de minst zwakke schakel van de veiligheidsketen mag genoemd worden.
Andere schakels zitten nu terecht meer in het politieke blikveld: de schaalvergroting van de gerechtelijke arrondissementen, de rationalisatie en specialisatie van het openbaar ministerie, de strafuitvoering met het verhogen van de cellencapaciteit, de psychiatrische zorg van misdrijfplegers, gesloten instellingen voor minderjarige daders, het elektronisch toezicht. Daarnaast is het helemaal nog zo slecht niet dat bestuurlijke en gerechtelijke overheden, bv. naar aanleiding van incidenten in de Anderlechtse wijk Kuregem, publiek in debat gaan rond handhavingsmodellen als zero tolerance in
(groot)stedelijke gebieden.