Freires ‘culture of silence’ blijft niet beperkt tot de verdrukte of achtergestel-de groepen in koloniale of postkoloniale samenlevingen. Het is eveneens interessant en veelbetekenend om een analyse te maken van de ‘marginale’, ‘deviante’ en achtergestelde groepen en de ‘stem’ die zij hebben in onze he-dendaagse samenleving, in het bijzonder in de instituties en instellingen die het dagelijkse leven mee vorm en inhoud geven. Een dergelijke oefening heeft niet tot doel om in een soort misplaatste nostalgie de tijdsgeest van de jaren 1970 te memoreren, laat staan om deze terug op te wekken. Wel kan een analyse van de ‘stem’ die deze groepen vandaag hebben, een licht werpen op hoe onze samenleving omgaat met deze mensen, hoe er tegen hen aangeke-ken wordt en hoe de betrokkenen zelf een plaats krijgen en innemen. Door de beperkte lengte van deze bijdrage dien ik mij hier te beperken tot enkele aanzetten.