De masterproef betreft een literatuurstudie. Psychopathie is herhaaldelijk gelinkt aan crimineel gedrag en het uitgangspunt van dit werk is dan ook dat politiemensen frequent met deze pathologie in aanraking zullen komen. Dit opzet wordt uitgewerkt aan de hand van twee onderzoeksvragen. (1) Welke cues kunnen gehanteerd worden om een hypothese van psychopathie uit te werken in het politieverhoor? (2) Welke strategieën zijn te verkiezen boven de standaard verhoortechnieken bij deze specifieke populatie? Uit dit werk blijkt dat psychopaten zowel in hun delict als in hun voorgeschiedenis te onderscheiden zijn van niet-psychopaten. In het delict ziet men doorgaans meer instrumenteel geweld, zijn de slachtoffers meestal vreemden en zal de psychopate dader een poging doen zijn sporen uit te wissen. Voor verscheidene delict-types blijkt het mogelijk om de psychopate dader te onderscheiden van de niet-psychopate dader. In de voorgeschiedenis zitten ook cues vervat die indicatief zijn voor psychopathie. Ten slotte wordt aandacht gegeven aan enkele specifieke strategieën voor het omgaan met psychopate karaktertrekken in een verhoor.