In de diepere onderlagen van de publieke opinie is er al sinds 2006 een verlangen naar ‘associatie’, ‘verbinding’ en ‘samen’. Concreet komt dit verlangen tot uiting in een explosie van burgerinitiatieven. Binnen deze context bestaat een groeiende behoefte aan een meer deliberatieve democratie, waarin het niet alleen om representatie gaat, maar vooral ook om wederkerigheid2. Daarin past een andere manier van verantwoording afleggen: niet slechts op basis van cijfers achteraf, maar veel kwalitatiever, interpretatiever en doorlopend. Deze dialogische manier van verantwoorden past juist de politie goed, die voor haar effectiviteit zo afhankelijk is van een goed, wederkerig contact met de burger. Met de zogenoemde ‘B3W-matrix’ introduceert de politie-eenheid Den Haag een kwalitatieve methode van veiligheidssturing en verantwoording die past in de huidige tijd en moet bijdragen aan een duurzame afname van criminaliteit en onveiligheid. Door het dagelijkse werk van de politie te baseren op een afgestemde combinatie van de evidence based veiligheidsstrategieën Problem oriented policing, Intelligence led policing en Community policing (‘The Best of Three Worlds’) doet de politie zoveel als mogelijk wat de samenleving verlangt. Daarbij gaat het nadrukkelijk óók over
leiderschap en handelingssnelheid als het nodig is, niet alleen bij de politie maar ook bij het gezag. Mede gelet op de in deze bijdrage besproken maatschappelijke ontwikkeling naar een participatiesamenleving én onze ervaringen van de afgelopen jaren met de uitvoering van The Best of Three Worlds (afgekort B3W) is er nu genoeg reden om radicaal te kiezen voor burgerparticipatie als derde leidende strategie voor de politie en daarvoor ook de consequenties te aanvaarden. Wij pleiten hier voor een Nederlandse politie die zich doorontwikkelt naar een meer probleemgerichte politie, lokaal verbonden en contextgedreven. Kortom: een politie die doet wat nodig is.