Deze bijdrage betreft een juridische invalshoek over de kwestie van de omgang door de politie met haar ‘gasten’ tijdens de politiedetentie in wat doorgaans de doorgangscellen of de amigo’s genoemd wordt. Op basis van de vigerende Straatsburgse rechtspraak kan foltering omschreven worden als een ergere vorm van onmenselijke behandeling (die kan bestaan uit een samenstel aan handelingen) die – en dit opzettelijk – heel ernstig (het betreft dus niet elke handeling die emotionele gevolgen heeft voor de betrokkene) en wreed lijden – fysiek en/of psychisch – veroorzaakt en die een specifiek doel heeft, bijvoorbeeld het bekomen van informatie of van een bekentenis. Hierbij wordt nagegaan of de ‘amigo-fase’ niet op een of andere manier kan geassocieerd worden met het in artikel 3 EVRM ingeschreven folterverbod. Tevens wordt de nadruk gelegd op welke aspecten van de politiedetentie, onder voorwaarden, zouden kunnen begrepen worden als een inbreuk op het folterverbod.