In deze bijdrage wordt een overzicht gegeven van de plaats van accountability binnen de Belgische politiezorg alsmede van de controlemechanismen op de reguliere politie. Beide mechanismen moeten bijdragen tot het vertrouwen van de burger in de politie, weze dat rekenschap geven een actieve component in zich houdt, als het ware een ‘opdracht’ is terwijl rekenschap afleggen, hetzij van een individueel politieoptreden hetzij omtrent de werking van een politie-entiteit eerder passief wordt ervaren, eerder een plicht lijkt. We blijven hierbij bewust summier gelet op recente publicaties die hetzelfde thema bestrijken. Meer aandacht wordt besteed aan de vraagstelling omtrent de onpartijdigheid van het Comité P als voorwaarde voor echt toezicht op de politie, in het bijzonder dan gelet op de samenstelling van de Dienst Enquêtes P zoals die recurrent en nog recent naar voor komt in verslagen van internationale en Europese toezichtsinstellingen. Ook de vraag naar het nut van het samen bestaan van het Comité P en de Algemene Inspectie van de federale politie en van de lokale politie wordt geduid en dit gelet op de actualiteitswaarde ervan. Voorafgaandelijk worden enige beschouwingen gegeven rond democratische politie en het (vermeende) geweldsmonopolie van de politie.