Deze bijdrage plaatst het integraal veiligheidsbeleid in België in een historisch-constitutioneel perspectief. De probleemstelling – namelijk het ontbreken van overkoepelend gezag op gemeentelijk vlak – zorgt voor een grote diversiteit bij lokale besturen in het vormgeven van een integraal veiligheidsbeleid. Doorzettingsmacht voor de burgemeester als centrale bestuurder die diverse partners moet aansturen werd in België en Nederland niet wettelijk voorzien. Het politiek en bestuurlijk draagvlak, vereist om goed te kunnen besturen, is niet steeds aanwezig.
Deze bijdrage gaat in op de ingewikkelde Belgische staatsstructuur. Meer in het bijzonder heeft de derde staatshervorming het vormgeven van een integraal veiligheidsbeleid structureel bemoeilijkt. We schetsen de terminologie van het integraal veiligheidsbeleid en de toepassing ervan als beleidsantwoord op een divers aantal criminologische theorieën. Besluitend reiken we een paar mogelijke oplossingen aan voor de versnippering, onder meer vanuit praktijken in Nederland en in Groot-Brittannië. Deze bijdrage is gebaseerd op de doctorale studie ‘A swelling culture of control, over de genese en de toepassing van de gemeentelijke administratieve sancties’ (Devroe, 2012). Gedeelten van de resultaten worden in citaatvorm weergegeven. Achteraan vindt de lezer de lijst van personen die werden geïnterviewd.