Dit artikel analyseert hoe de mensenrechtentraining binnen de sociale context van stedelijke politieeenheden in Costa Rica wordt geïntroduceerd. Hoewel Costa Rica, het ‘Zwitserland’ van de regio, geen leger heeft en beschikt over een sterke rechtsstaat en een stabiel democratisch systeem, is de grootste politiemacht, de ‘Fuerza Pública’, gepolitiseerd en staat ze bekend om haar repressieve stijl en laag opgeleid personeel. Sinds het midden van de jaren ’90 probeert de overheid door middel van politiehervormingen iets aan deze situatie te doen. Politiehervormingen, die bekend staan als professionalisering, richten zich deels op training en mensenrechten.
In dit artikel komt ten eerste de context van politiehervormingen in Costa Rica en het concept politieprofessionaliteit aan bod. Daarna wordt de praktijk van politietraining vanuit een mensenrechtenperspectief geschetst. Aangezien de implementatie van de basis-politieopleiding en mensenrechtentraining traag verloopt, wordt voornamelijk geconcentreerd op de analyse van de reden ‘waarom dit heeft plaatsgevonden. Tevens komen, in aanvulling op de sociaalpolitieke – en institutionele factoren, de reactie van politieagenten op de introductie van mensenrechtentraining binnen het sociale veld van hun politie-eenheden aan bod. Afgesloten wordt met een reflexie.