In deze bijdrage wordt ingegaan op de vraag hoe men kan vermijden dat integriteitsbeleid beperkt blijft tot abstracte oefeningen en window-dressing, maar integendeel daadwerkelijk een impact kan hebben op de werkvloer. Daarbij wordt vooreerst gepleit voor een integriteitsbeleid dat een evenwicht zoekt tussen de controlerende en stimulerende benadering. Vervolgens wordt geargumenteerd dat een goed integriteitsbeleid uit drie pijlers moet bestaan. Ten eerste moet men over een goede mix van instrumenten beschikken die samen de vier functies van een integriteitsbeleid vervullen: bepalen en definiëren van integriteit, begeleiden naar integriteit, monitoren van integriteit en afdwingen van integriteit. Ten tweede moeten die instrumenten levendig worden houden door het voorzien in recurrente processen. Ten derde moet integriteit ook organisatorisch verankerd worden. De leidinggevenden en de integriteitsactor spelen daarin een cruciale rol, maar het is belangrijk dat men hierbij ook stafdiensten (vb. personeel of financiën) betrekt die verantwoordelijk zijn voor relevante instrumenten. Deze drie pijlers worden geïllustreerd met voorbeelden uit de (Belgische) politie.