Is het proces-verbaal van verdachtenverhoren daadwerkelijk de bron van informatie dat het beoogt te zijn? Om een antwoord te kunnen genereren op deze vraag werd een verkennende studie opgezet naar de methodologie die politie hanteert bij het uitschrijven van PV’s. Quasi-experimentele veldobservaties, gekoppeld aan een onderzoekssurvey werden hiervoor georganiseerd. Het onderzoek objectief hierbij was de uniformiteit en de vorm van verschillende PV’s na te gaan. De duale taakperformantie gekoppeld aan het verbaliseren, de hybride doelstelling van het PV, de complexe interactionele aard van het verhoor en de hieraan gekoppelde informatieselectie processen in acht genomen, werden twee hypothesen geformuleerd. Voorafgaand werd er verondersteld dat er markante verschillen kunnen worden vastgesteld tussen de diverse formats waarin verklaringen van verdachtenverhoren worden neergeschreven door verhoorders en, dat deze verschillen met name afhankelijk zijn van de persoonlijke voorkeuren van de verhoorders over de wijze waarop best een verklaring kan neergeschreven worden. De huidige onderzoeksresultaten tonen uiteenlopende formats waarbij persoonlijke voorkeuren en gewoontes van de verhoorders de wijze waarop de verklaring wordt neergeschreven domineren. Het lijkt het ons daarom noodzakelijk dat op basis van de formele wetgeving, kwaliteitsstandaarden worden gedefinieerd voor het uitschrijven van PV’s van verhoor. Idealiter dienen deze als norm en worden deze universeel aangeleerd aan de politiefunctionarissen.