Het principe van evidence based handelen heeft in de jaren negentig ingang gevonden in politiebeleid en praktijk. Sindsdien is het uitgegroeid tot een soort van credo, een nieuw paradigma voor professioneel handelen. De vraag is evenwel of dit what works paradigma het enige, zaligmakende criterium is voor professioneel politieel handelen. Toepassing en toepassingsmogelijkheden worden beperkt door obstakels van principiële en praktische aard. Ze vloeien voort uit de rechtstatelijke opdracht van de politie en het bijzondere karakter van het politiewerk. Die maken effectiviteit van handelen in de politiecontext tot een weerbarstig begrip en bovendien wetenschappelijk verantwoorde effectiviteitmeting problematisch. Een analyse van een aantal Nederlandse effectstudies bij de politie verduidelijkt dit.