Eigenrichting is een ‘rafelig’ concept waarvan zeer uiteenlopende definities bestaan, die een
zeer smal tot zeer breed palet van maatschappelijke verschijnselen bestrijken. In dit artikel
wordt, gebruikmakend van een brede definitie, een beeld geschetst van de ontwikkelingen
in eigenrichting in Nederland sinds 2000. Geconstateerd wordt dat in deze periode diverse
belangwekkende ontwikkelingen op het vlak van eigenrichting hebben plaatsgevonden, zoals de
sterke opkomst van eigenstandige rechtshandhaving via internet en massamedia, popularisering
van eigenrichting in samenleving en politiek, en de opkomst van groepsnormen die haaks
staan op publiek vastgestelde normen. De hypothese is dat eigenrichting als fenomeen een
fundamentele verandering ondergaat en steeds minder een uiting is van sociale cohesie en
steeds vaker een symptoom van groepsconflict in de samenleving. Er wordt voor gepleit het
begrip eigenrichting te ontdoen van zijn normatieve connotatie.