De sociale problematiek in Molenbeek wordt in dit essay besproken in relatie tot het jihadisme.
De auteur is sedert 1981 als antropoloog en vanuit een sociale betrokkenheid dagdagelijks
aanwezig in Molenbeek. Het uitgangspunt is een reconstructie van het gewelddadige jihadisme
en de aantrekkingskracht ervan zoals het zich in Molenbeek heeft kunnen vestigen. Als sociale
uitdagingen zullen hier vermeld worden: huisvesting, lage scholingsgraad, werkloosheid en
andere. Uiteraard bevatten de sociale uitdagingen in Molenbeek nog andere belangrijke
luiken die niet vermeld worden, zoals de hoge mortaliteit, de luchtvervuiling, maar deze
worden in dit bestek niet behandeld. Aansluitend wordt naar een verklaring gezocht voor wat
men de mentaliteit van omertà noemt. Tenslotte wordt kort vermeld wat volgens de auteur de
uitdagingen zijn, wil men het ‘negatief klimaat’ keren.