Als oudste onder de sprekers vandaag - ik neem aan dat ik daarmee niemands illusie ontneem - mag ik mij veroorloven vèr te gaan. Niet ver terug, maar ver vooruit naar wat wij als mensen samen kunnen gedaan krijgen inzake samenleven op basis van een mensoptillende rechtsordening. Wij hebben allen recht gestudeerd, het recht bestudeerd en de meesten zijn jurist geworden en gebleven. Velen trachten dat recht toe te passen op toestanden en in tijden waar daar grote behoefte aan is. Maar ook wie geen eigenlijk rechtsberoep uitoefent zal zijn juridische inzichtvaardigheid en invalshoek aanwenden om de dingen te sturen en alzo ook mensen te begeleiden, geleiden, leiden naar een beter gehalte van samenleving. In de internationaal meest erkende opdeling van de verschillende wetenschapsgebieden
wordt het recht samen met economie en politieke wetenschappen en sociologie onder gebracht in de "sociale wetenschappen", de "social sciences", en die staan naast de "natural sciences", de "life sciences" en de "cultural sciences". Wij alhier maken ons er wat simpel van af door te spreken,
naast de natuurwetenschappen/technologie en de biomedische wetenschappen, van de "humanities" en dat is dan de rest, wel meer dan de helft van de studenten, niet van de professoren en de researchers. Maar overal, van de V.S. over Europa tot Japan, zijn er Law faculties. Met een eigen identiteit, traditie en
ambitie naar de samenleving toe. Veel van onze collega's-professoren hebben praktijkervaring, actueel of ooit eens. Dat is minder zo bij rechtshistorici, rechtsfilosofen, rechtssociologen die wel heel kostbaar zijn met het oog op basisvorming en multidisciplinaire approach, waar de Universitas idee voor staat, (zonder dat dit altijd gerealiseerd wordt in de praktijk).