Wanneer men met een aantal personen samen iets gaat ondernemen, maakt men onder elkaar afspraken. Wanneer men samen een spel of een sport gaat beoefenen, maakt men uiteraard ook afspraken of spelregels. Iedereen gaat van de veronderstelling uit dat elk lid zich aan deze spelregels houdt. Bij de start is dat gewoonlijk ook geen probleem omdat de initiatiefnemers zelf de spelregels hebben opgesteld. Zodra de groep evenwel groter wordt, wordt de kans ook groter dat één of
andere deelnemer de spelregels anders gaat interpreteren of gewoonweg gaat overtreden. Dit brengt automatisch een reactie met zich mee van diegenen die de spelregels wel correct toepassen. Men gaat de persoon in kwestie trachten te overtuigen dat zijn manier van handelen niet in overeenstemming is met de spelregels. Indien hij dit niet aanvaardt, gaan diegénen die het meeste gezag in de groep hebben
maatregelen nemen tegen die persoon. Indien het om een kleinere vereniging gaat, zullen het de initiatiefnemers zijn, indien het een grotere vereniging betreft die beter gestructureerd is, zal het de voorzitter of de raad van bestuur zijn. Indien het echt grote gestructureerde verenigingen betreft, zal men een aantal personen aanstellen die moeten nagaan of de spelregels en de reglementen van de vereniging correct nageleefd worden. Zo ontstonden in de sportvereniging de tuchtraden of disciplinaire commissies. Zij hebben als enige taak kennis te nemen van klachten en indien nodig sancties uit te spreken.