Het creëren van een efficiënte en betaalbare gezondheidszorg is een grote uitdaging waar veel staten mee kampen. In het verleden zijn reeds tal van maatregelen genomen met het oog op het realiseren van besparingen. Die maatregelen volstaan echter niet. Sinds kort maken lidstaten gebruik van een nieuwe
techniek, met name de opname van (dwingende) kostenbesparende richtlijnen in wetgeving. Via de opname van klassieke zorgrichtlijnen in wetgeving of via verwijzing in wetteksten naar aanbevelingen of richtlijnen uit te werken door overheidsorganisaties of instanties, tracht de overheid kosten te besparen. Bovendien worden aan de niet-naleving van dergelijke kostenbesparende richtlijnen sancties verbonden. Vraag is wat de waarde is van die kostenbesparende richtlijnen in gevallen van medische aansprakelijkheid. Vooraleer we deze vraag beantwoorden, gaan we in deze bijdrage eerst de kostenbesparende richtlijnen afbakenen ten opzichte van de klassieke richtlijnen voor kwaliteitsvolle zorg of zorgrichtlijnen. Vervolgens zullen we ons nader toespitsen op de verschillende soorten richtlijnen voor kostenbesparende doeleinden. Daarna gaan we na wat het juridisch statuut is van de kostenbesparende
richtlijnen. Tot slot formuleren we nog enkele aanbevelingen die van belang kunnen zijn bij de opname van richtlijnen in de wet.