In dit boek beschrijven we de resultaten van een empirisch onderzoek naar de beslissingsprocessen van de strafuitvoeringsrechtbanken als sociale praktijk. We hebben geopteerd voor een kwalitatief etnografisch onderzoek waarbij de beslissingspraktijken van deze rechtscolleges worden bestudeerd vanuit een etnomethodologisch analysekader. Onze analyse is gericht op het van binnenuit beschrijven en begrijpen van de wijze waarop de (leden van de) strafuitvoeringsrechtbanken hun beslissingen vormgeven en (re)produceren. We zijn geïnteresseerd in de vraag hoe de strafuitvoeringsrechtbanken werken, welke betekenis ze daaraan geven, hoe ze de in de Wet op de Externe Rechtspositie geformuleerde tegenindicaties operationaliseren in de dagelijkse beslissingspraktijk en hoe het samenspel tussen de verschillende betrokken procesdeelnemers verloopt.