Doorheen de analyse van de beslissingspraktijken van de strafuitvoeringsrechtbanken in het vorige hoofdstuk hebben we meermaals gewezen op de snelheid van het beslissingsproces als geroutiniseerde praktijk. We hebben daarbij het bestaan vastgesteld van een aantal ankerpunten die richting geven aan het beslissingsproces van de strafuitvoeringsrechtbanken. In dit hoofdstuk expliciteren we deze handvaten en trachten we de voorspelbaarheid van het beslissingsproces te duiden. In deze analyse staat de evaluatie van het reclasseringsplan van de veroordeelde door de strafuitvoeringsrechtbank centraal. We staan daarbij eveneens stil bij de zoektocht van de leden van deze rechtscolleges naar een balans tussen de perspectieven op sociale re-integratie van de veroordeelde en het risico op recidive. Gelet op de omvang en het meer diepgaande karakter van het veldwerk bij strafuitvoeringsrechtbank A, verwijzen de weergegeven onderzoeksresultaten meer naar de praktijken bij dit rechtscollege, dan naar de beslissingspraktijken bij strafuitvoeringsrechtbank B.