Het klassieke legaliteitsbeginsel is gesteund op de wettelijke strafbaarstelling waarvan de algemene inhoud op voorhand vastligt en over elk concreet geval heen reikt, waarbij individuele burgers het strafrechtelijk optreden precies kunnen voorspellen en erop kunnen vertrouwen dat strafrechtelijke overheden in gelijkaardige omstandigheden op gelijke wijze zullen handelen (of niet handelen). Belangrijk hierbij is de noodzaak van een duidelijke en toegankelijke inhoud van de strafwet. Het legaliteitsbeginsel concretiseert zich in de rechterlijke plicht om de strafwet op een strikte wijze
te interpreteren. Het klassieke legaliteitsbeginsel is dus gesteund op het analogieverbod en de prioriteit van de grammaticale en wethistorische methodes, m.a.w. het beginsel van de strikte interpretatie.