De Belgische jeugdbescherming is de afgelopen decennia veelvuldig, en als je er bij stil staat, haast continu het voorwerp geweest van maatschappelijk én crimi-nologisch debat. Echter, na de recente hervorming (wetten Onkelinx van 2006) lijkt het wel alsof het debat is stilgevallen. Is alles dan uitgeklaard? Zeker niet, maar het lijkt wel alsof debat en reflectie over de jeugdbescherming in een im-passe zijn terechtgekomen. De talrijke amenderingen van de wet van 1965 op de jeugdbescherming hebben ertoe geleid dat het jeugdbeschermingsrecht thans ondoorzichtig is geworden en geen duidelijke ‚identiteit‛ meer kent. Zo be-weerden sommigen na de recente hervorming (2006) dat jeugddelinquenten nu strenger gesanctioneerd kunnen worden. Tegelijkertijd beklemtoonden anderen dat dezelfde hervorming juist het principiële behoud van de beschermen-de/opvoedende aanpak inhieldi. En dit lijkt ons tekenend voor de Belgische jeugdbescherming.
Vandaar ons uitgangspunt, dat als een rode draad doorheen deze tekst loopt: niets is wat het lijkt in de jeugdbescherming.