De Nederlandse samenleving is gefixeerd op sociale onveiligheid. Dit antisociale gedrag in de vorm van overlast en criminaliteit leidt tot maatschappelijke ergernis. Naast de objectieve sociale onveiligheid, heeft ook de maatschappelijke beleving van overlast en criminaliteit de afgelopen decennia een sterke invloed op het veiligheidsbeleid verworven (Van den Herrewegen 2011, p. 27, Pleysier 2010, p. 20; Boutellier 2005a, p. 237; Blokland, 2004, p. 150 en Boutellier & Van Stokkom 1995, p. 103). Maar deze beleving is niet eenvoudig te duiden, want er bestaat nog veel onduidelijkheid (Van den Herrewegen 2011, p. 28 en Terpstra & Van der Vijver 2005, p. 137). Eén van de punten van onduidelijkheid betreft de diversiteit in de beleving van sociale onveiligheid. Gezien de vele factoren die op deze beleving van invloed zijn (Zie ondermeer Hale 1996), ligt het voor de hand dat er diversiteit bestaat en dat deze verder reikt dan zich veilig of onveilig voelen. Hier is tot op heden nog weinig empirisch onderzoek naar verricht (Vanderveen 2006,p. 7 en Douglas 1992, p. 48).