In deze bijdrage schetsen we de werking van de Vlaamse Vertrouwenscentra Kindermishandeling (VK). Deze hebben een lange traditie en doorheen de afgelopen kwarteeuw hebben zij zich, met behoud van hun oorspronkelijk DNA, steeds aangepast aan de maatschappelijke realiteit. Op niveau van het Vlaamse beleid is men reeds lang op zoek naar een versterkte aanpak van kindermishandeling, onder andere door verbinding te zoeken in de driehoek welzijn – justitie – politie. Hiertoe zijn verschillende initiatieven genomen om de dialoog tussen deze drie actoren mogelijk te maken en te versterken. Het is echter op het terrein en in het werken met concrete casussen dat men de meerwaarde van wederzijdse afstemming het beste ervaart. Daar doen zich dan ook de grootste ontwikkelingen voor. Voor de vertrouwenscentra vormt dit een nieuwe uitdaging waarop nog niet alle antwoorden gevonden zijn. De eerste ervaringen zijn alvast positief.