Los van morele opvattingen rond prostitutie, toont wetenschappelijk onderzoek aan dat prostitutie soms verweven is met criminaliteit. In het geval van uitbuiting en mensenhandel wordt vaak de link gelegd met georganiseerde criminaliteit: criminele organisaties, groepen of netwerken worden verondersteld de handel in vrouwen te organiseren. In deze bijdrage vragen we ons aan de hand van een casestudie te Gent af welke niet-legale activiteiten aanwezig zijn in de prostitutiesector, in welke mate er sprake zou kunnen zijn van georganiseerde criminaliteit en hoe de lokale overheden deze fenomenen aanpakken. Zonder een exhaustief overzicht te willen bieden, identificeren we op basis van analyse van gerechtelijke dossiers en interviews met prostituees en sleutelfiguren sociale fraude en uitbuiting als belangrijke niet-legale activiteiten in de prostitutiesector. Een aantal zaken bemoeilijken de formulering van duidelijke uitspraken over de relatie tussen deze fenomenen en georganiseerde criminaliteit. De aanpak van wantoestanden in de sector blijkt hoofdzakelijk gericht op repressie en in mindere mate op preventie. Verder merken we dat de aanwezige lokale hulpverlening aan sekswerkers voornamelijk om medische redenen wordt gebruikt, en minder om wantoestanden aan te pakken.