Outsourcing van de ‘politiefunctie’ is een delicaat onderwerp. Delicaat in de zin van wat mag en kan er geoutsourcet worden, op welke wijze en naar wie? De maatschappelijke belangen hierbij zijn dan ook groot. Hiermee kan en mag er dan ook niet lichtzinnig mee omgegaan worden omdat het rechtstreeks raakt aan ons democratisch bestel.
We worden echter als politieorganisatie momenteel permanent geconfronteerd met ingrijpende maatschappelijke veranderingen die een bijzonder grote impact hebben of zullen hebben op de politiefunctie in het algemeen en op onze politionele dienstverlening aan de burger in het bijzonder.
Deze maatschappelijke veranderingen zijn zeker niet exclusief veiligheidsgebonden, maar wel breed maatschappelijk van impact. Daardoor is de geïntegreerde politie zich in het bijzonder tijdens het laatste decennium duidelijk meer gaan focussen op haar rol als maatschappelijke dienstverlener2, als partner in de veiligheidsketen. Deze rol vindt haar oorsprong in de gemeenschapsgerichte politiezorg, als onderdeel van de excellente politiezorg3. Deze gemeenschapsgerichte politiezorg is dan ook het cultureel kader van de geïntegreerde politie waarvan iedere medewerker doordrongen dient te zijn.
De laatste jaren echter is een andere, tweede rol duidelijk in belang toegenomen, namelijk deze van ‘professionele organisatie’, die effectiviteit en kostenefficiëntie naar voor schuift.