Dit artikel beschrijft ontwikkelingen die hebben geleid tot het huidige politiebeleid ten aanzien van jeugdigen. Sinds 2000 wordt bij de politie specifiek gekeken naar jeugdigen in het besef dat zij kwetsbaar zijn voor misbruik, beschadigd raken door geweldservaringen en dat opgetreden moet worden bij delicten binnen het gezin. Afgelopen jaren is een focus op de positie als slachtoffer van het kind ontstaan onder invloed van zowel maatschappelijke ontwikkelingen als wetenschappelijke inzichten. Delicten van kinderen onder 12 jaar worden opgevat als een signaal dat zij zorg nodig hebben. Is de politie op de goede weg met haar jeugdbeleid? Zijn de ontwikkelingen vanuit wetenschappelijk perspectief te onderbouwen? Hoe heeft het beleid vorm gekregen in het werkproces en is er voldoende borging voor de toekomst? In antwoord op de vragen kan worden geconcludeerd dat het politiebeleid goed kan worden onderbouwd met wetenschappelijke theorieën. Het beleid is gericht op het vroeg signaleren van criminele carrières en onveilige leefsituaties van kinderen. Het effect van vroegsignalering is echter onvoldoende geëvalueerd en onderzocht. De borging van het jeugdbeleid is een aandachtspunt voor de toekomst.