De samenwerking tussen de politie en het straathoekwerk (en het sociaal werk) is essentieel voor de ontwikkeling van een geïntegreerd lokaal beleid. De insteek van deze bijdrage is tweeledig. Ten eerste wordt gekeken waar de spanningsvelden in de samenwerking tussen straathoekwerk en politie liggen. Ten tweede wordt via drie doelgroepen (personen met problematisch druggebruik, psychiatrische patiënten zonder opvang en radicaliserende jongeren) gekeken naar mogelijke vormen van constructief overleg tussen beide partners.
De politie en het straathoekwerk komen in contact met dezelfde maatschappelijk kwetsbare groepen. Zij hebben, elk vanuit hun eigen expertise, een belangrijke signaalfunctie over ‘de onderbuik’ van de samenleving. Ondanks gedeelde ervaringen en doelgroepen mogen we niet blind zijn voor de spanningsvelden die in de samenwerking naar boven komen. Deze spanningsvelden sluiten samenwerking niet uit, zolang aan een aantal randvoorwaarden is voldaan. De belangrijkste randvoorwaarde is de erkenning van de verschillen in de doelstellingen en werkwijze van beide partners.