Dit artikel toetst dominante interventietheorieën van sociale interventies op het raakvlak van burgersamenleving en politie. Aan de hand van wetenschappelijke inzichten wordt de plausibiliteit beoordeeld van informeel en formeel menselijk toezicht in de publieke ruimte; de burgerbesturen en vormen van buurttoezicht (vrijwillige buurtwachten en straatcoaches). Hoe aannemelijk is het dat deze arrangementen een verbetering van de leefbaarheid bewerkstelligen? Uit de toetsing blijkt dat de meeste interventietheorieën hoogstens kunnen steunen op een matige wetenschappelijke basis. Implicaties voor beleid alsmede voor toekomstig wetenschappelijk onderzoek worden besproken.