Samenwerkingsverbanden vormen cruciale bouwstenen voor de beheersing van criminaliteitsfenomenen. De afgelopen jaren herevalueren actoren hun rollen en verantwoordelijkheden in de veiligheidsketen echter ten gevolge van kerntaken, beperkte mensen en middelen. Daarom komt ook het traditionele regiemodel in het integrale veiligheidsdenken onder spanning te staan.
In deze bijdrage wordt een spiegel voorgehouden aan de samenwerkingsverbanden van een federale bestuurlijke overheid in criminaliteitspreventie. Bijzondere aandacht wordt geschonken aan de mogelijkheden en beperkingen van een geïntegreerde aanpak volgens het regiemodel. Vervolgens wordt een alternatief model naar voren geschoven om een antwoord te bieden op samenwerking waar regie niet duidelijk is of ontbreekt. Bovendien kan het welslagen van deze partnerschappen worden bevorderd door aandacht te schenken aan de samenhang, de kennis en de effecten van het samenwerkingsverband. Ter illustratie worden enkele projecten beschreven waarin dergelijke samenwerking wordt belicht.