Op 13 augustus 2011 besliste de Belgische wetgever om een zeer ingrijpende aanpassing in de politiepraktijk te bewerkstelligen door aan de verdachte zowel een consultatierecht als een bijstandsrecht toe te kennen als waarborg voor een eerlijk proces. Reeds eind de jaren 80 werd er nagedacht over een dergelijke bijstandsrecht van de verdachte. De Belgische wetgever had echter een krachtig signaal nodig om deze ook in de wetgeving onder te brengen. De zaak Salduz v. Turkije bleek een ideaal kader te vormen om op te bouwen. Ook in andere Europese landen werd het signaal tot uitbreiding van de rechten van de verdediging beantwoord. Deze bijdrage focust zich op de mensenrechtensituatie in België, in vergelijking met andere Europese landen om zo de huidige waarborgen met betrekking tot de mensenrechten en een eventuele uitbreiding van de huidige wetgeving te analyseren.