De verhouding tussen recht en wetenschap levert de afgelopen jaren de nodige discussie op. De recent overleden rechtspsycholoog W.A. Wagenaar sprak van ‘de slapende rechter’ (Wagenaar, Israëls & Van Koppen, 2009); in Nature werd de staf gebroken over de statistiek in de Lucia de Berkzaak (Buchanan, 2007, 254 – 255); en zelfs de wetgever vond dat er iets moest gebeuren aan de positie van de deskundige in strafzaken. Zowel als hoogleraar strafrecht als in mijn hoedanigheid van voorzitter van de Toegangscommissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken heb ik me met de verhouding tussen recht en wetenschap beziggehouden. Daarom wil ik u vandaag iets vertellen over het wetenschappelijk bewijs in strafzaken en over de vraag in welke mate u – wanneer u als deskundige wordt opgeroepen – missers kunt helpen voorkomen.