In dit Cahier ligt de focus op spanningen en sociale onrust in buurten en de manier waarop door diverse actoren aan conflictregulering wordt gedaan. Sinds het ontstaan van de moderne politie behoren beheersing en herstel van de openbare orde tot haar centrale taken. Wat die taak precies inhoudt, verschilt per tijdsperiode, mede omdat de aard van de bedreigingen voor de bestaande orde verandert en omdat de positie van de overheid, namens wie de politie optreedt, niet telkens de zelfde is. In de negentiende eeuw hingen veel van die ordeverstoringen samen met de uitbuiting, verloedering en ongelijkheid die de ontwikkeling van het industrieel-kapitalistisch bestel met zich meebracht en waartegen spontane volkswoede en de toen nieuwe sociale bewegingen – waaronder de nog prille vakbonden – zich verzetten. De politie kreeg daarbij de taak de rellen, stakingen en spontane uitbarstingen van geweld tegen te gaan (Fijnaut 2007). Vaak werd daarbij gebruik gemaakt van de harde hand om de orde te herstellen, de macht te beschermen en duidelijk te maken dat met gezag en overheid niet te spotten viel. Eventueel werd het leger ingezet als de onrust en problemen de politie boven het hoofd dreigde te groeien (Van Outrive, Cartuyvels & Ponsaers, 1992)...