Deze bijdrage bespreekt het referentiekader voor ‘het genegotieerd beheer van de publieke ruimte’. Dit kader wordt al een aantal jaren gedoceerd in verschillende Belgische politiescholen en is gericht op het beheren van (grootschalige) evenementen en conflicten in de publieke ruimte. De uitgangspunten waarop dit kader werd gebaseerd, worden besproken: het wettelijk kader in verband met het respect voor de mensenrechten, de filosofie van community policing maar ook de resultaten uit wetenschappelijk onderzoek met betrekking tot deze materie. Vervolgens wordt ingegaan op de praktische toepassing van dit referentiekader: de aandacht gaat hierbij naar 4 niveaus van probleemoplossing bij het beheren van gebeurtenissen en waarbij de actoren voor deze probleemoplossing veel ruimer gaan dan politie alleen. De klemtoon wordt gelegd op alle initiatieven die vooraf kunnen genomen worden, binnen de filosofie en met kennis van empirische gegevens, om aldus verglijding tot geweld te anticiperen en het adagio van het gebruik van dwang als ‘ultimum remedium’ ook daadwerkelijk in de praktijk te brengen.