Is ‘dé buurtgemeenschap’ nog wel een hanteerbare notie voor het politiewerk in de hedendaagse multiculturele samenleving? Op basis van mijn onderzoek naar politiestijlen en conflictpotentieel in Nederlandse multiculturele achterstandswijken betoog ik dat juist in deze buurten de territoriale logica van het gebiedsgebonden politiewerk nog altijd van belang is. Het zijn wijken die een cumulatie van problemen op eenzelfde territorium kennen – ook voordat ze multicultureel werden – en die opeenstapeling leidt tot conflicten. Deze kunnen een transnationaal karakter hebben – ‘gemeenschappen’ overschrijden dan de geografische grenzen van de buurt – maar tegelijkertijd zijn dit bij uitstek de wijken waar van oudsher de sociale rolmodellen vertrekken en de zwakkeren (allochtoon én autochtoon) niet weg komen en achterblijven in het ‘afvoerputje’ van de stad. Op beleidsniveau worden oplossingen voor de problemen in deze wijken vooral in culturele termen geïnterpreteerd, maar op de werkvloer toont men nuance en innovatie om de vrede te bewaren.