Deze tekst gaat over het spanningsveld tussen de beleidsopties en verwachtingen van de buitenwereld,
de overheid en het management, en de dagelijkse politiepraktijk op het terrein en vertrekt vanuit de centrale beleidsvisie van de geïntegreerde politie: de excellente politiezorg. Er wordt een beknopt vrij algemeen overzicht geschetst van de basisfunctionaliteiten en de wijze waarop die georganiseerd worden in de korpsen. Daarbij wordt de nadruk gelegd de bestaande diversiteit tussen de politiezones. Vanuit een praktijkvisie worden vervolgens een reeks factoren beschreven die illustreren dat de lokale politie voortdurend onderhevig is aan invloeden van buitenaf. Deze omstandigheden hebben een belangrijke invloed op de kwaliteit van het politiewerk. Er wordt tevens beschreven hoe de politie- of korpscultuur en een aantal kenmerken van de politieorganisatie an sich, tot gevolg kunnen hebben dat er in de politiepraktijk anders wordt gewerkt dan in de vele beleidsplannen van de korpsen beschreven staat. Het spanningsveld tussen de verwachtingen het korpsmanagement en de buitenwereld enerzijds, en de dagelijkse uitvoering op het terrein anderzijds, wordt toegelicht. Dit beeld illustreert dat de politie onderhevig is aan bureaucratie en complexiteit. Het politiewerk blijkt voor een groot deel te bestaan uit het oplossen van kleine problemen die zeer veel tijd en communicatie vergen. De twee voornaamste korpsinterne strategieën die het spanningsveld kunnen verkleinen worden toegelicht: taakgeïntegreerdheid en betrokkenheid bij de taakuitvoering van het
politiemanagement. Tot slot worden er in het artikel een aantal bedenkingen geformuleerd die kunnen dienen als stof tot discussie met betrekking tot de effectiviteit en efficiëntie van de Belgische politie. Het geïntegreerd werken tussen het federale en lokale niveau staat daarbij dikwijls centraal.