In de bijdrage wordt dieper ingegaan op de moeilijke positie waarin thans de onderzoeksrechter in België thans verkeert. De roep om hem te vervangen door een rechter van het onderzoek, die slechts in beperkte mate tussenkomt in de strafrechtspleging, klinkt als maar luider. Hij lijkt als onderzoeksmagistraat op het eerste gezicht nog moeilijk in te passen in een hedendaagse strafrechtspleging en in het strafrechtelijk beleid dat gevoerd wordt. De structuren en het normenkader waarin hij moet functioneren zijn evenwel belangrijke oorzaken van zijn
“aanpassingsmoeilijkheden”. Mits een aantal wetgevende initiatieven, kan de positie van de onderzoeksrechter worden geactualiseerd en zou hij opnieuw een volwaardige partner kunnen worden in het strafrechtelijk vooronderzoek. Bepaalde werkmethodes en normen zullen echter een nieuwe invulling moeten krijgen. Er wordt een aantal pistes naar voor geschoven die kunnen bijdragen tot de vernieuwde rol en positie van de onderzoeksrechter...