In tegenstelling tot in de ons omringende landen is de structurele inzet van vrijwilligers in
Belgische politiezones nog steeds eerder uitzonderlijk. Een tweetal jaar terug gaf een analyserapport
van de vaste commissie van de lokale politie (Vaste Commissie van de Lokale Politie,
2014), zelfs aan dat het in de huidige juridische context niet aan te raden is om met vrijwilligers
aan de slag te gaan. Zoals zo vaak evolueren de geesten sneller op de werkvloer dan in de
managementtoren. Zo incorporeerde politiezone Het Houtsche met succes een uitgebreide
vrijwilligerswerking structureel in de organisatie. Dit voorbeeld werkt viraal en in sneltempo
slaan ook andere zones deze weg in. Hoe bewijst de praktijkervaring dat de juridische en andere
bezwaren tegen het werken met vrijwilligers geen substantiële belemmering vormen? Wat is de
politiële en maatschappelijke meerwaarde van deze structurele inzet waarbij bewust gekozen
werd voor een vrijwilligerstakenpakket zonder politiële bevoegdheden?