Deze bijdrage biedt binnen de ‘Cahiers’ een eerste transpositie van de nieuwe opleiding Integrale Veiligheidszorg (IVZ). Dit wil zeggen dat deze bijdrage de grenzen aftast van de IVZ op zich en bijgevolg ook die van de opleiding IVZ. Uitgaande van de definitie uit de Kadernota kunnen we gemakkelijk stellen dat de veiligheidszorg iedereen aangaat. De opleiding IVZ spreekt een zo breed mogelijk profiel van professionals aan en richt zich op de toekomst. Daarenboven is het imperatief dat
de opleiding een filosofische omkadering aanbiedt. Het gevaar bestaat immers dat, wanneer lichtzinnigheid zijn intrede doet in het veiligheidsbeleid, belangrijke democratische verworvenheden in het gedrang komen. Dit is iets om ons voor te hoeden. Omdat het vandaag onmogelijk is voor iemand om in ‘alles’ een expert te zijn, lijkt het dan ook logisch dat de opleiding IVZ zich aanbiedt als een bindrichting. Een holistische aanpak dringt zich dus op. Dit wil zeggen dat het aangeboden pakket
moet passen in alle opleidingen die min of meer betrokken zijn bij de bevordering of de verzekering van de veiligheid en dit in een zo ruim mogelijke betekenis. Een venster dat uitkijkt op een reusachtige tuin. Zodoende verzekert de opleiding een belangrijke voorwaarde voor de IVZ, namelijk haar verstaanbaarheid. Alle experts hebben op zijn minst een goed begrip van de collega’s in de andere vakgebieden wat de vakgrensoverschrijdende communicatie, wat aldus de (inter)professionele
efficiëntie alleen maar ten goede komt.