De richtlijn 2013/48/EU voorziet in artikel 3, 3b dat de advocaat kan ‘deelnemen’ aan het verhoor van een verdachte, onder meer door vragen te stellen, verduidelijkingen te vragen en verklaringen af te leggen. Steeds meer advocaten doen ter gelegenheid van het verhoor van hun cliënt nu al suggesties en maken opmerkingen over diverse aspecten waarop verhoren en keuzeconfrontaties worden uitgevoerd, daarbij verwijzend naar wetenschappelijke onderzoeken van (rechts)psychologen waarvan ze kennis hebben. Het valt te verwachten dat deze trend zich met de EU-richtlijn zal doorzetten.
Men beperkt zich dikwijls tot het verwijzen naar een wetenschappelijk onderzoek of naar een rechtspsycholoog, zonder aandacht of de conclusies en standpunten wel passen bij de voorliggende casus. In deze bijdrage willen wij het ‘gezag’ van (rechts)psychologen aftoetsen aan enkele verhoorfacetten waarin zij, gelet op de honderden publicaties per jaar, zeer actief zijn.