Dit overzicht van recente ontwikkelingen in het verzekeringsrecht besteedt aandacht aan een aantal legislatieve ontwikkelingen die betrekking hebben op formules waarin het risico door middel van private verzekeringen wordt gesocialiseerd, lees gesolidariseerd. Eigenlijk gaat het om evenzoveel illustraties van een paradox. Zoals hierna wordt toegelicht, is de techniek van de private verzekering gebaseerd op mutualisering (in de zin van de groepering) van gelijkaardige risico’s, en (zeker) in een concurrentiële
verzekeringsmarkt wordt solidarisering van risico’s (in de zin van spreiding van schade over ongelijkaardige risico’s en dus van “herverdelende solidariteit”) zoveel als mogelijk vermeden.
De recente legislatieve ontwikkelingen laten in dit verband blijken van een paradoxale benadering. Enerzijds waren een aantal onder invloed van het Europees recht ingevoerde regelingen uitdrukkelijk gericht op het organiseren van een geliberaliseerde en concurrentiële verzekeringsmarkt waarin herverdelende solidariteit zoveel mogelijk wordt geweerd. Anderzijds worden uit hoofde van uiteenlopende
motieven, en door gebruik te maken van diverse (hierna beschreven) formules, niettemin diverse mechanismen van herverdelende solidariteit gereïntroduceerd. In onderhavige uiteenzetting wordt de theoretische context van deze formules kort geschetst, en worden daarna (niet minder dan) acht verschillende voorbeelden van de bedoelde solidariserende mechanismen kort beschreven.